Vrienden van het Orgel

Als enige overgebleven in Alkmaar.....
Het Witteorgel in de Grote Kerk in De Rijp

Zo vredig als het dorpscentrum van De Rijp met daarin de imposante Grote Kerk er nu bijligt, is wel eens anders geweest. Voor 1612 lag De Rijp met twee havens nog aan een groot onstuimig meer en in 1654 werd een groot deel, inclusief de kerk, door brand verwoest. Het meer is drooggelegd en de herbouw van de kerk is in 1661 voltooid, op het carillon na. Dit werd alsnog in 2019 gedaan.

De in Utrecht gevestigde Fritz Witte bouwt in 1854 een nieuw orgel voor deze kerk. Het is een degelijk instrument waarin de invloed van zijn leermeesters Bätz nog goed merkbaar is. Het is op het front na, gaaf bewaard, het enige in Alkmaar.

Christiaan Winter is de Musicus van de Tijd en de bedenker van het idee alsnog een nieuw carillon in de toren van de Grote Kerk te plaatsen. De Portugese organist António Pedrosa laat horen hoe klassiek dit negentiende-eeuwse orgel nog kan klinken.

PRODUCTIE INFORMATIE

 

Musicus van de Tijd

Het carillon is een bijzonder muziekinstrument en als bespeler daarvan moet je de eigenaardigheden ervan wel snappen. En accepteren want anders kom je met dit wijds klinkende geluid niet ver.

Christiaan Winter is stadsbeiaardier van Alkmaar. De beoogde fusie van Alkmaar met Graft-De Rijp, in 2015 een feit, bracht hem op het idee van een nieuw carillon voor De Rijp. Hij is ook docent aan de Nederlandse Beiaardschool en probeert als voorzitter van het Beiaardcentrum Nederland de aandacht voor dit klinkend erfgoed levend te houden. Christiaan is daarnaast ook kerkmusicus en werkt aan een proefschrift over het werk van de componist Willem Vogel.

Virtuoos Portugees spel
in De Rijp

Een doorsnee negentiende-eeuws Hollands dorpsorgel blinkt meestal niet uit in souplesse en levendigheid. Het instrument van Fritz Witte heeft bijvoorbeeld een behoorlijk taaie speelaard. Het voelt een beetje aan zoals het eruit ziet, strak en tamelijk onbuigzaam. Weinig ruimte voor frivoliteit. Het is daarom des te meer een uitdaging die António Pedrosa aangaat, hier een sonate van Carl Philip Emanuel Bach te spelen. Deze lichte en virtuoos klinkende muziek vereist een technische vertaalslag die niet iedereen zomaar kan maken.

De orgelsonates van Carl Philip Emanuel Bach (1714-1788) zijn net zo virtuoos en veeleisend als die van zijn vader Johann Sebastian. Alleen zijn ze het tegendeel in karakter. António illustreert dit met de Sonate in a (Wq 40-4) overduidelijk.

António Pedrosa is een Portugees organist. Hij studeert voor zijn master aan het Conservatorium van Amsterdam.

28,15,0,50,0
25,600,60,1,1500,1000,30,2000
75,200,1,0,12,25,50,0,70,12,1,50,1,1,1,5000
0,1,0,0,0,30,15,5,0,0,0,1,0,1
Partner DOE-orgel en boek Alkmaar Orgelstad
Partner
Partner
Subsidiënt Doe Orgel en publicatie Alkmaar Orgelstad
Partner
Partner
Partner publicatie Alkmaar Orgelstad
Partner publicatie
Partner publicatie
Partner publicatie Alkmaar Orgelstad
Partner publicatie
Partner publicatie
Partner publicatie Alkmaar Orgelstad
Partner publicatie
Partner publicatie
Partner publicatie Alkmaar Orgelstad
Partner publicatie
Partner publicatie
Partner publicatie Alkmaar Orgelstad
Partner publicatie
Partner publicatie
partner voor Videoportretten
Partner
Partner